Extemplo Libyae magnas it Fama per urbes, / Fama, malum qua non aliud velocius ullum [...]
(Virgile, Énéide, 4.173-174)
Illustration de l'édition Brant de l'Énéide, Strasbourg 1502
Affichage du corpus
En jaune, les termes renvoyant à une vocalisation collective. En vert, le discours indirect rattaché à la foule.
n° 218
[Ann] XVI, 23
Condamnation de Barea Soranus
Barea Soranus (consul suffect en 52 ap. J.-C.) est accusé au même moment que Thrasea Paetus, par le délateur Ostorius Sabinus. On lui reproche notamment son amitié avec le capax imperii Rubellius Plautus. Tacite décrit ici la stratégie qui prévalut au choix du moment de la délation.
Tempus damnationi [Bareae Sorani] delectum quo Tiridates accipiendo Armeniae regno aduentabat, ut ad externa rumoribus intestinum scelus obscuraretur, an ut magnitudinem imperatoriam caede insignium uirorum, quasi regio facinore, ostentaret.
Pour condamner Barea Soranus, on choisit le moment où Tiridate approchait de Rome pour recevoir le royaume d’Arménie ; ainsi, les rumeurs concernées par la politique étrangère pourraient dissimuler aux regards ce crime intérieur, ou bien était-ce pour montrer par le meurtre d’hommes illustres, comme par un crime royal, la grandeur de l’Empire.